Wstęp
W roku 2003 bezprzewodowe sieci sensorowe zostały zakwalifikowane przez prestiżowe pismo „Technology Review” [1] jako jedna z dziesięciu technologii, która może zmienić świat i mieć ogromny wpływ na życie ludzi. Zakres możliwości wykorzystania tej technologii począwszy od monitorowania środowiska naturalnego poprzez pomiary przemysłowe do technologii militarnych jest praktycznie ograniczony tylko przez ludzką wyobraźnię. Oczekuje się, że sieci sensorowe podniosą poziom interakcji między człowiekiem, środowiskiem naturalnym a maszynami na zupełnie inny pułap. Ich dynamiczny rozwój sieci w ciągu ostatnich lat jest możliwy dzięki znacznemu postępowi w komunikacji bezprzewodowej i projektowaniu coraz mniejszych i bardziej efektywnych układów elektronicznych (procesory, pamięci, konwertery itp.).
Głównym wyzwaniem w projektowaniu, a później w wykorzystywaniu bezprzewodowych sieciach sensorowych jest efektywne wykorzystanie ograniczonej energii. Procesy obliczeniowe, przesyłanie i odbieranie danych wykorzystujące większość energii węzła są kontrolowane przez warstwę sieciową. Z racji tego, protokoły rutingu tej warstwy mają ogromny wpływ na działanie bezprzewodowych sieci sensorowych. Efektywne energetycznie protokoły rutingu mogą zredukować liczbę wiadomości przesyłanych pomiędzy węzłami oraz uprościć sposób wyliczania tras rutingowych, a przez to wydłużyć czas życia sieci.
Pomimo faktu, że bezprzewodowe sieci sensorowe są fascynującym tematem z wizją bardziej inteligentnego świata, to istnieje ciągle wiele zagadnień, które muszą być rozwiązane i usprawnione, aby tą ideę zrealizować. Dlatego w ostatnim czasie sieci sensorowe są obiektem wielu prac i badań naukowych.
Celem pracy jest przedstawienie protokołów rutingu działających w sieciach sensorowych oraz ich porównanie pod kątem przyjętych kryteriów.
W rozdziale drugim przedstawione zostało wprowadzenie do sieci sensorowych. Przedyskutowano ewolucje sieci sensorowych, różnice między sieciami sensorowymi a tradycyjnymi sieciami bezprzewodowymi typu ad-hoc, zastosowania ich w przemyśle i środowisku, a także czynniki wpływające na projektowanie sieci sensorowych. Na końcu zaprezentowano model warstwowy dla sieci sensorowych.
Rozdział trzeci prezentuje protokoły rutingu wykorzystywane w bezprzewodowych sieciach sensorowych. Przedstawiono zadnia i wymogi stawiane protokołom rutingu wraz z ich klasyfikacją. Obszerny opis wybranych protokołów rutingu i ich porównanie nastąpiło w końcowej części rozdziału.
Opracowanie i interpretacja otrzymanych wyników zostało przedstawione w rozdziale 4. Dodatek: „Szczegółowe wyniki symulacji” zawiera zbiór wyników wszystkich przeprowadzonych badań.
Praca została podsumowana w rozdziale 5.
Poszczególne części pracy zostały opracowane przez:
Jakub Jeznach: Symulator sieci sensorowych
Wyniki symulacji
Podsumowanie
Szczegółowe wyniki symulacji
Dodatek: Szczegółowe wyniki symulacji
Przemysław Niepsuj: Wstęp
Sieci sensorowe
Ruting w sieciach sensorowych
Podsumowanie
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.