Podsumowanie
Autorzy zrealizowali postawiony przed sobą cel. Wybrane protokoły rutingu zostały przedstawione w części teoretycznej, natomiast ich porównanie pod względem przyjętych kryteriów zostało zrealizowane w części symulacyjnej pracy.
Najważniejszy wniosek płynący z pracy to taki, że hierarchiczne protokoły rutingu są w tej chwili najlepszym rozwiązaniem dla sieci sensorowych składających się z małej jak i dużej liczby węzłów. Płaskie protokoły mogą być ewentualnie brane pod uwagę przy implementacji sieci z małą liczbą węzłów, natomiast protokoły bezpośrednie są z punktu widzenia rutingu są bezużyteczne. Zarówno symulacje właściwości energetycznych jak i symulacje jakości transmisji potwierdzają tę tezę.
Podczas tworzenia pracy autorzy napotkali też pewne trudności. Z powodu braku wystarczająco mocnego sprzętu obliczeniowego ograniczono zarówno planowaną liczbę scenariuszy jak i rozmiar sieci. Ostatecznie udało się przesymulować cztery scenariusze różniące się liczbą i rozmieszczeniem węzłów. Szczególnie kłopotliwe okazały się symulacje bardziej skomplikowanych obliczeniowo protokołów np. LEACH, co pozwoliło zaobserwować jak znaczne moce obliczeniowe w porównaniu z innymi protokołami on konsumuje. Czas i zasoby obliczeniowe dla protokłu LEACH są kilkakrotnie większe niż ma to miejsce w przypadku protokołów bezpośrednich. Użyty symulator J-Sim okazał się bardzo dobrym i w porównaniu z popularniejszym symulatorem ns-2 znacznie wydajniejszym i szybszym narzędziem. Korzystanie jednak z tak uniwersalnego narzędzia oraz konstruowanie mało popularnych modeli, a takimi są sieci sensorowe, wymaga dobrej znajomości języka programowania Java niezbędnej do implementowania bądź modyfikowania klas użytych przy budowaniu symulowanego modelu. Dobrym pomysłem wydaje się zastosowanie języka Jacl który jest kopią stosowanego w symulatorze ns-2 języka skryptowego Tcl. Taki sposób budowy jest bardzo elastyczny i daje mniej zaawansowanemu użytkownikowi możliwość korzystania z wcześniej zaimplementowanych elementów sieci.
Przedstawione w pracy protokoły rutingu są bardzo obiecujące w kontekście wykorzystywania energii. Niemniej jednak z racji prawdopodobnego szybkiego rozwoju aplikacji sieci sensorowych bazujących na przekazywaniu obrazu i dźwięku w czasie rzeczywistym należy spodziewać się, że zapewnienie odpowiedniej jakość usługi (ang. Quality of Service) będzie kolejnym krokiem w rozwoju protokołów rutingu. Ruting zorientowany na jakość usługi zagwarantuje odpowiednią przepustowość (opóźnienie) podczas trwania połączenia, a także zapewni wykorzystanie najbardziej efektywnej energetycznie ścieżki transmisji. Innym interesującym aspektem protokołów rutingu powinna być mobilność węzłów.
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.