Wpływ zmiany metody dostępu do medium na wybrane protokołów rutingu.
Wpływ zmiany metody dostępu do medium przesymulowano dla protokołów o strukturze bezpośredniej i płaskiej. Metoda dostępu została zmieniona z klasycznej CSMA na 802.11. Ponadto dla protokołu o strukturze bezpośredniej dodano symulacje dla metody dostępu TDMA.
Struktura bezpośrednia
Wykres 5.20 Liczba pakietów odebranych przez węzeł nadrzędny dla różnych metod dostępu do medium, protokołu o strukturze bezpośredniej.
Wykres 5.21 Liczba pakietów straconych dla różnych metod dostępu do medium, protokołu o strukturze bezpośredniej.
Wykres 5.22 Czas życia przynajmniej 50% węzłów w sieci dla różnych metod dostępu do medium, protokołu o strukturze bezpośredniej.
Wykres 5.23 Jakość transmisji dla różnych metod dostępu do medium, protokołu o strukturze bezpośredniej.
Struktura plaska
Wykres 5.24 Liczba pakietów odebranych przez węzeł nadrzędny dla różnych metod dostępu do medium, protokołu o strukturze płaskiej.
Wykres 5.25 Liczba pakietów straconych dla różnych metod dostępu do medium, protokołu o strukturze płaskiej.
Wykres 5.26 Czas życia przynajmniej 50% węzłów w sieci dla różnych metod dostępu do medium, protokołu o strukturze płaskiej.
Wykres 5.27 Średnie opóźnienie pakietu dla różnych metod dostępu do medium, protokołu o strukturze płaskiej.
Wykres 5.28 Jakość transmisji dla różnych metod dostępu do medium, protokołu o strukturze płaskiej.
Przesymulowane protokoły rutingu używają dwóch protokołów warstwy łącza danych: CSMA i 802.11 czyli rozbudowany CSMA dla potrzeb sieci radiowych (CSMA/CA). Protokół ten w przeciwieństwie do CSMA najpierw wysyła krótkie wiadomości tzw. Pakiety RTS (Request to Send), a dopiero po ustaleniu kolejności nadawania wysyła pakiety z danymi. Teoretyczne właściwości protokołów znalazły potwierdzenie w naszych wynikach. Protokół CSMA jest w stanie przesłać w szczególnych warunkach więcej informacji niż 802.11 ale okupione to jest większymi stratami zarówno danych jak i energii która zużywana jest na retransmisje. Zachowanie takie skutkuje mniejszym czasem życia sieci, zaletą może być jedynie mniejsza moc obliczeniowa potrzebna do zaimplementowania CSMA w stosunku do 802.11. Protokół oparty na metodzie dostępu do medium CSMA może być z powodzeniem stosowany w sieciach o niewielkim natężeniu ruchu, co łatwo zauważyć w symulacjach dla protokołów o strukturze płaskiej gdzie wraz ze wzrostem liczby węzłów (a tym samym natężenia ruchu) słabną pożądane właściwości tego protokołu. Niestety wynik opóźnienia obarczony jest błędem dla protokołu CSMA/CA, nie zawiera on czasu potrzebnego na przesłanie pakietu RTS.
Protokół TDMA osiągnął wyniki zbliżone do CSMA wydaje się on być lepszy pod względem sprawności. Wynika to z sztywnego podziału na szczeliny (sloty) czasowe, a tym samym mniejszego prawdopodobieństwa utraty pakietów z danymi.
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.